အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းသို့

ညတွေညတွေ
ထိုင်ထိုင်နေလည်း
ရင်တွင်းဒေါသ
ဖြေမရခဲ့
ကြွေကျနေတဲ့
စိတ်အစဉ်
မင်းမမြင်သာပါကွယ်......

အဖြစ်သနစ်တစ်ခုအတွက်
ဘဝတစ်ခုပျက်ရမလား
အတွေးမှားစိတ်ဝင်
ဖျောက်ဖျက်ပစ်လည်းမရ
ငါမှားခဲ့သလား
သံသရာမှာ
အမှားမပါပဲနေခွင့်
ကြုံချင်ပါသေးတယ်......

တစ်ခဏတော့
ငါ့စိတ်ငါအုပ်
ချုပ်ထိန်းမရ
ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်
ငါဝန်ခံပါတယ်
ဒါပေမယ့်
သစ္စာတရား
ရှိနေပါသေးတယ်
ချစ်စရာရှားလို့လားကွယ်......

နှောင်တွယ်ရစ်ပတ်တတ်တဲ့
သံယောဇဉ်တစ်ရပ်ကြောင့်
ငါ့မှာနေသာဖြေခက်
နေမရရက်တွေ
များနေပေမယ့်
အဆုံးစွန်ထိသစ္စာမဲ့ခြင်း
မဟုတ်ခဲ့
နားလည်လို့ရမယ်ထင်.......

စိတ်ဒါဏ်ရာအမာရွတ်
ရအောင် ဘာဖြစ်လို့
လုပ်ခဲ့ကြတာလဲ
အဲဒီလိုမေးယင်
မဆင်မခြင်ဖြေကြဦးမယ်ထင်
ဘယ်လိုပင်ဖြစ်ဖြစ်
နှစ်ပေါင်းများစွာ
ခင်မင်လာခဲ့တဲ့
ငါတို့ရဲ့တွယ်တာခြင်းတွေ
အမြဲတည်တံ့နေအောင်
မင်းထောက်ထားသင့်ပါတယ်လေ.....

တွယ်ရာတမ်းတလွမ်းစေသား

မေ့လို့မရသေးဘူး
ဟုတ်တယ်.....
ရဲရဲ ရင့်ရင့် ဝန်ခံရယင်
ဘယ်လိုမှမမေ့နိုင်သေးဘူး
ဥပေက္ခာပြုခြင်းခံရသလိုပဲ
အသိစိတ်ထဲက
ဘယ်လိုမှ ထုတ်ပစ်လို့မရခဲ့
ခံစားချက်တွေအတွက်
ခံစားမှုတွေအပြည့်နဲ့
ယုံကြည်မှုမရှိတဲ့
ရင်ခွင်က
ရုတ်တရက်မမေ့နိုင်ခဲ့.....

ဟိုး...တချိန်တည်းက
ဘယ်လောက်ချစ်ရလဲဆိုတာ
မပြောသာလို့
ဆိတ်ဆိတ်နေခဲ့
လော်လီဖောက်ပြား
စကားမှားတွေ
မဟုတ်ပါဘူးကွယ်
ညတိုင်ညတိုင်
သန်းခေါင်ကျော်အောင်
ထိုင်စောင့်နေခဲ့တဲ့
တချိန်က အဖြစ်ပျက်တွေ
အမှတ်တရအတွက်
ဝန်ခံခြင်းတွေ
ဖွင့်ဟခြင်းတွေရဲ့နောက်ကွယ်
တိုးတိတ်စွာနေခဲ့တယ်ဆိုတဲ့
အသိတရား
ခုတော့ခပ်ပါးပါ
မှုန်ဝါးစွာ
ပျောက်ပျက်ပြယ်....
ကိုယ့်ရင်မှာဘာတွေရှိ
ဘယ်သူမြင်ဘယ်သူသိမလဲ
ခပ်မဆိတ်နေခဲ့တဲ့အတိတ်....

ဘာဆို ဘာမှ
မလိုအပ်တဲ့ထိ
ပွင့်လင်းခဲ့ကြတဲ့
ပစ္စက္ခ ချစ်ခဲ့ကြသလား
မောလျစွာနှောင်တွယ်ရစ်
စွဲနစ်သွားစေခဲ့တဲ့အချစ်
အပြစ်ဖြစ်လေမလားကွယ်
ချစ်တယ်လို့ဆိုပြန်ယင်လဲ
ကိုယ်ပဲလွန်ကာကျမယ်
တစ်ရက်တည်း
ခဏပဲဆိုတဲ့
မေ့ကျန်ရစ်တော့မယ့်
အချစ်ရဲ့ဇတ်သိမ်းလား
ဝိုးတဝါးပါပဲ.......

ဘာဆင်ခြေမှမလိုပဲ
ချစ်နေချင်သေးတယ်
မမုန်းခိုင်းနဲ့...ကိုယ့်ကို
မမေ့ခိုင်းနဲ့....ကိုယ့်ကို
ဝင်သက်ထွက်သက်မှာ
ပင့်သက်ရှိုက်ယုံမျှ
ချစ်ခွင့်လေးတော့
ရယင်ကျေနပ်
နေတတ်ချင်သည်
ရင်ခွင်ဆီတွင်
ချစ်ရခွင့်ခဏမှာ
တရှိုက်မက်မက်
တမ်းယစ်မူးရီ
ကသီကရီဖြစ်တည်ခဲ့တဲ့
အနမ်းပွင့်သာ
တွယ်တာတမ်းတလွမ်းမိသည်.......

အာသာငမ်းငမ်း
တွယ်မက်ခြင်းလမ်းမှာ
အကျွတ်တရားမရယင်လည်းလေ
စိတ်တွင်းဆန္ဒလိုသမျှကို
ဖြစ်ချင်တယ်ဆို
ဖွင့်ဟမြွက်ကြွား
ဆိုစကားမှန်သမျှ
လိုတရစေ
ဖြည့်စွမ်းနေမယ်
အမြဲပင် တွေးတော
ငေးမောနေချင်သော
သခင့်ရုပ်လွှာ
ရွှေမျက်နှာတော်ဦးသာလျှင်
အာရုံမှာပင်စွဲနစ်ထင်ကျန်
ရှင်သန်နေရစ်တော့မလား
တွေးယင်းချစ်ဆဲ
မျက်ဝန်းထဲမှာ
သခင့်အရိပ်သာ
တိတ်ဆိတ်စိုးမိုး
နေရာယူ............

တွယ်ငြိတပ်မက်ခြင်း
တမ်းတမက်မောခြင်း
ထို နွံ တွင်းမှ
ရုန်းမထွက်နိုင်
စိတ်မခိုင်ပဲ
စွဲလန်းစိတ်သာ
နေရာယူထား
အတွေးများစွာ
အကျွန့်ထံထားရစ်
သခင် မချစ်တော့
နေနှင့်ဦးပေါ့လို့လည်း
မဆိုသာသည်.......

သခင့် အသံ
နားဝင်ချိုမြ
ပိုတမ်းတအောင်
ဖျားယောင်းလေလား
တွေးထင်မှားဆဲ
ကာလရှည်ကြာ
ဝေဒနာလေ
သူသိပေမယ့်
လျစ်လျူ ပြုရက်တယ်
စိတ်မှာထင်
လှောင်ရယ်ချင်သလား
ရင်ခုန်စွာပြောစကားကို
ကြားပြီးပြီဆိုမှ
ရှောင်ဖယ်ခွာ
သခင်ပုန်းတယ်
မုန်းခက်လေအား.......

ရှုံးခက်ပွေစကားတွေ
နားဆင်ပါတော့
ပေါ့ပေါ့တွေးကာ မရယ်ချင်ပဲ
ကျော့ကျော့ငေးကာ ကွယ်ချင်လည်း
သခင့်ရင်တွင်းဖောက်ထွင်းမြင်သည်
မသင့်တော်ဘူးရယ်လို့ထင်နေသလား
ခက်သည်များကွယ်
ချစ်ခြင်းတွေစတေး
တမြေစီဝေးတဲ့အခါ
နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်
မွှေးလှတဲ့ပါးပြင်
ချိုမြတဲ့အနမ်း
အရာအားလုံးကို
နားလည်စွာဖြင့်
တမ်းတနေခွင့်ပေးသနားပါ
ချစ်သခင်..............

မသင့်တော်လို့
အချစ်လျှော်ချင်တယ်ဆို
ဘယ်ပုံဘယ်နည်းနဲ့
လွမ်းချင်းတွေညည်းလို့
တမ်းတတေးသီကာ
ဘယ်လိုပင်
ချမ်းမြအေးကြည်သာပါစေ
ဆိုစေငြား
ပိုသလားလိုမလား
ထိုထိုစကားကို
ဖွင့်ဟခြွေခဲ့
အနေခက်အောင်
ရွယ်ရည်စိတ်ကူးလို့
ကိုယ်မရူးပါရစေနဲ့တော့.........

သဲသောင်ပြင်မှာ
ထင်တဲ့ခြေရာ
ဒီ လာယင်ပျက်ပေမယ့်
ကိုယ့်အသည်းကခြေရာ
ဘယ်လိုပင်ဖျက်လို့ကွယ်ပျက်ဘူး
စွဲနစ်ဝင်ဆဲ...................

သွားတော့သခင်

သွားပါတော့ခင်
မောင့်သခင်ရေ.....
တွယ်မက်တိမ်းမူး
တပ်မက်ဖူးတဲ့
နှုတ်ခမ်းအစုံ
တုန်ရီစွာလှိုက်မော
နင့်သောရင်အစုံ
မငိုယုံတမည်ပါကွယ်
ပြောရဦးမလား
နှောင်တွယ်ရစ်ပတ်တတ်တဲ့
သံယောဇဉ်အကြောင်း
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
ပြန်ပြောင်းမပြောရစ်ရအောင်
နေပါရစေကွယ်
တွယ်တာနှောင်ရစ်
သိပ်ချစ်သတဲ့လား
မပြောချင်တဲ့နှုတ်ဖျားက
ငိုယင်းရယ်ယင်း
အမှားပိုတဲ့
စကားတွေလည်းမလိုချင်ပါ
အခြားသူတွေလို
အများသူငါ
ဆိုဖြစ်တဲ့စကားတွေလည်း
မဆိုချင်ပါ
နေပါရစေ
မောင့်သခင်
တစ်ရေးနိုးအတွေးနဲ့
ကဗျာထရေးဖြစ်တဲ့
ညအိပ်မက်ရဲ့
အဖြစ်မျိုးထွေထွေလည်း
မလိုချင်ပါ...
ငိုချင်ယုံသာ
နေပါစေလေ
ရှိပါစေမေ
ရင်ခွင်သည်းကျွမ်း
အလွမ်းဖန်တီး
သောကမီးလည်း
သည်အတိုင်းပင်ရှိစေတော့ခင်
မောင့်အလွမ်းသခင်
နွမ်းလို့ပင်ခွေလျော့
နေခဲ့တော့မည်
သွားတော့လေ
ကိုယ်ပိုင်ရင်ခွင်ဆီ.................

သံသရာသာဆုံးစေတော့မေ့ခွင့်မကြုံချင်ပါ

တစ်ခဏလေးစာ
တွယ်ရစ်နှောင်ပေမယ့်
တစ်ဘဝစာ
မှတ်မိနေမလား
သူ့အသံကြားယင်
ရင်ခွင်မှာမနေတတ်
မေ့တတ်အောင်
မေ့နေခဲ့ပေမယ့်
နဂိုကရှိယင်းစွဲသံယောဇဉ်
သူလာနှောင့်ကြောင့်
ရင်ခွင်မှာဗျာပွေဖောက်ရတယ်
မောတော့လက်ငင်း.......

ယုတ်မာတယ်ဆိုမလား
အဟုတ်ပါတစ်ကယ်
နှောင်တွယ်ခဲ့တာကြောင့်
ရင်မှာအပူပိုသာကဲရတယ်
ကိုယ့်ရင်ကအဖြစ်ကို
လူတွေနဲ့ သူလေသိနိုင်ဘူး
တိတ်တိတ်သာကြိတ်ကာကြွေရ
စိတ်မှာတော့လေ မချိတင်ကဲ..........

ရင်ကအဖြစ်တွေ
အယင်ကအချစ်တွေနဲ့
မြင်သမျှဟာသည်းရင်ပူကဲ
အမြဲပင်သူပဲလေကွယ်
သည်စကားတွေကိုလေ
သူသာကြားယင်ဖြင့်
လှောင်ရယ်လိမ့်မလားရယ်လို့
စိုးရွံစိတ်ထဲမှာ
အစဉ်မြဲသာစိုးမိုးတိုးတိုက်
နေရာယူ...........

အပူပဲလေကွယ်
သူပဲရှိနေတယ်
သူကလေတမင်
ရှောင်ဖယ်ကာပုန်းပြန်တော့
ရှက်ရွံ့စိတ်တွေနဲ့
ကိုယ့်ရင်မှာတွေဝေ
အနေခက် လေတော့
သူလှောင်ရယ်မှာ
စိုးထိတ် တိတ်တိတ်ရင်ဖို
အနွမ်းသောကတွေနဲ့
ကိုယ့်စိတ်တွေကို
ခုတမျိုး ခုတမျိုး
ခါခါပြောင်းခိုင်းပေမယ့်
မလွယ်တဲ့စိတ်အစဉ်
ဘယ်လိုပြောင်းလို့ကွယ်ရဘူး
သံသရာရေမြေဆုံးစေတော့
စိတ်မှာကွယ်တယ်မမေ့နိုင်ဘူး
ဝေခွဲရတကယ်ခက်တယ်
ရစ်ပတ်နှောင်မြဲ.............။     ။

ဘ၀

ဆန္ဒနဲ့ဘဝ
တစ်ထပ်တည်းကျတဲ့အခါ
လောကကြီးနေကောင်း
ကမ္ဘာကသာယာ
ငှက်ကလေးတွေလည်း
တေးသီတာကိုမြင်ရ
သြော်...ဘ၀ ဆိုတာ....

ဆန္ဒနဲ့ဘဝ
တစ်ထပ်တည်းမကျတဲ့အခါဆို
အမုန်းတွေဝင်
အငြိုးတွေဆင်ခဲ့
ပန်းပွင့်တာလည်းမမြင်
ငှက်ကလေးတွေတေးမသီခဲ့
ဆုတောင်းတာမပြည့်လို့ဆိုပြီး
ထိုင်ပြီးငိုချင်လာခဲ့
စမ်းချောင်းလေးစီးတာလည်းအပြစ်မြင်
သမုဒ္ဒရာတောင်ခန်းခြောက်မယ်ထင်ရဲ့
ပူစေတဲ့သောက
ဆန္ဒ မပြည့်တဲ့...သြော်....ဘဝ......

ဘဝတဲ့လား
ဘာများလဲကွယ်
တစ်ကယ်...လောကဓံဆိုတာ
ရှစ်ပါးတည်းရယ်
ပိုလည်းမလာခဲ့ပါဘူး
ခံနိုင်စွမ်းတွေနဲ့
ရင့်ကျက်လာခဲ့ပြီလား
ဖြေဆည်မရတဲ့အခါတွေးမိသည်
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ဘ၀ ဆိုတာ
တစ်ကယ်တော့...ခဏတာပါ............။     ။

ဆန္ဒ

မှောင်မည်းလွန်းတဲ့
တိမ်တိုက်တွေ
ပြိုမကျမီညက
ပန်ခဲ့တဲ့ချစ်ခွင့်
ရင်မှာဖြစ်တည်
ချစ်ကြည်စေချင်..........

မတွေ့ချင်ဘူး...တဲ့လား...
ချိုသာတဲ့စကားသံ
အချစ်ရယ်ဟန်လေး
မိုးသက် ကြားမှာ
ပွင့်ချပ်ဖြစ်စေ
အနမ်းချွေဖို့
ရင်ခွင်တွင်းက
တမ်းတနေ........

အလွမ်းကဗျာ
မရေးချင်ပါဘူး
လွမ်းရမှာစိုးကြောက်
ဗျာပါဒတွေ
မဝေချင်ပါ
တွေဝေလို့လည်း
မနေချင်ပါ
ချစ်ခဲ့တာကိုး
ချစ်ပင်ပျိုးကာ
ချစ်မိုးတွေသာ
စွေစေချင်တာ
ရင်ဆန္ဒ........။     ။