ခင္မလြမ္း ေတာ့တဲ့အခါ
သတိမရ
မတမ္းတေတာ့တဲ့အခါ
အရာရာဟာအျပစ္ျဖစ္
ကဗ်ာေတြဟာအဆိပ္ျဖစ္
ျမင္သမွ် အရာအားလံုးမွာ
ေကာင္းကင္ၿပိဳက်
တိမ္ေတြမလွေတာ့
ရက္စက္ျခင္းအညႇိဳးေတြ
မဲမဲျမင္ရာ
ေဒါသသင့္ၿပီ
အခ်စ္အမုန္း
အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ
ေမာင္ဟာကဗ်ာမဟုတ္ေတာ့ပါေလ.....
ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔တပ္မက္
ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြနဲ႔သံေယာဇဥ္
တမင္တကာဖယ္ခြာတိမ္းလို႔
သူစိမ္းမွတ္ရမလားကြယ္
သူမုန္းၿပီလား
မူျပံဳးရန္မဆိုထားနဲ႔
ေလသံေလးနည္းနည္း
ေျပာင္းလဲသြားယင္ေတာင္မွ
မခံစားႏိုင္သူပါ
တြယ္တာျခင္းရင္က
တပ္မက္မိတဲ့ႏွလံုးသား
အျပံဳးနဲ႔စကားမဆိုသာ
အ႐ွံုးအတြက္နားခိုရာမ႐ွိပါေလ......
အလြမ္းေဆြးေတြနဲ႔
ကူရာကယ္ရာမဲ့ေလေပါ့
ေသလုေအာင္ခံစား
နာက်င္တယ္ရင္ခြင္တြင္းမွာ
ပူျပင္းလွခ်ည္ဆို
ငိုုမလိုုၿပိဳတဲ့
ေတာင္ဆီကညိဳတဲ့မိုးရယ္
သည္းႏွင့္ပါဦး............
လြမ္းလြန္းတဲ့အခါ
ကာရံေပ်ာက္႐ွ
စကားလံုးေတြ
႐ွာမရတဲ့အျဖစ္
အလြမ္းသင့္ေတာ့
ပန္းပြင့္လိုေႂကြခ်င္ၿပီ..........
No comments:
Post a Comment