မ်က္ႏွာမြန္ဦး
ေမာ္ဖူးခ်င္လည္း
ဆံုျဖစ္ခဲသည့္
ေန႔ရက္မ်ားတြင္
တမ္းတျခင္းသည္
အဆံုးစမ႐ွိတဲ့
ေကာင္းကင္ျပင္.......
ႏွစ္ကိုယ္တူၾကည္ျဖဴ
ခ်စ္ရည္လူးညမ်ား
တမ္းတျခင္းသာ
အစားတိုးဝင္
ေနရာယူစဥ္
ရင္မွာလြမ္းလွ်က္
ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္း.....
တမ္းတတဲ့အခါ
လြမ္းရတဲ့အခါ
ႏြမ္းလ်တာလည္း
အႀကိမ္ႀကိမ္
ၾကယ္ေတြနဲ႔အတူ
စၾကဝဋာအျပင္ဖက္
ေျပးထြက္သြားယင္း
စိတ္အစဥ္
ထိတ္လို႔သာငိုခ်င္
ငိုခ်င္လွ်က္ပင္
တ႐ိႈက္မက္မက္
တမ္းတခက္တဲ့
ေႏြလယ္ည
ေဝဒနာမ်ား........
ခဏေဝးလွ်င္
ရင္ကအပူ
ေသာကဆူကာ
မဟာစၾကဝဋာကို
တိုင္တည္ကာလႈပ္ကိုင္
တီးတိုးစကားဆိုယင္း
တမ္းတေရ႐ြတ္ျခင္းမွ
တိုင္တည္သစၥာ
ေႏွာင္တြယ္ေမတၱာသည္
စကၠန္႔မလပ္ပင္
သူ..သူ..သူ...သာလွ်င္
အစဥ္စိုးမိုး
အေတြးတိုင္းတခဏ
အေသြးသားက
တမ္းတျခင္း......
တကယ္ပါဆို
ေမာင္တို႔ေတြေလ
ခဏမ်ားေဝးယင္
ၾကယ္အစင္းစင္း
ေႂကြမယ္ထင္.......။
No comments:
Post a Comment