ဒီလိုပါပဲ
ေနေပ်ာ္မယ္ထင္
ခ်စ္ရင္ခြင္ကို
ဟိုဒီႏိုးနား
ထားသြားရက္လ်င္
ပူစရာေတြ႔
အကုန္ေမ့လည္း
မေမ့ရင္က
တသသသည္
ေလာင္ၿမိဳက္ကြၽမ္းေစ
ေသာကေဝ၍
ပူေစသတည္း........
ပစ္ရက္ျပီလား
မုန္းေမ့ရန္မဆိုထားနဲ႔
စိတ္ကူးျဖင့္ပင္
ခဏေဝးၾကည့္
ေနမထိထိုင္မသာ
အေတြးမွာခ်ာလည္
မေတြးခ်င္လည္းမရ
ပူေလာင္သည္ေကာ
ေလာကဓံရယ္
ေျပာျပန္လွ်င္.....သခင္
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေလွာင္ရယ္ေတာ့မလား
ခ်စ္စိတ္ကိုအတင္းသိမ္းၿပီး
ဇြတ္မွိတ္ပစ္ေမ့မယ္ထား
အေတြးမွားေတြလားကြယ္
ေဝးေနယင္ေနမတတ္လို႔
အနီးပါလာခ်င္ပါေသာ္လည္း
ကိစၥမ်ားေျမာင္
လူတို႔ေဘာင္ကို
ေတြးရလွ်င္လည္း
ေမ့ရမည္ပင္...........
ေမ့ခ်င္လို႔..
မုန္းပင္စိုက္
မုန္းပစ္လိုက္ခ်င္
ရင္မွာနာလြန္းတယ္တအား
ေမ့ရန္ၾကံရြယ္စိတ္ကူးေပမယ့္
တြယ္တာလွသံေယာဇဥ္
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ၾကာမို႔
ဘယ္လိုပင္ဆြဲကာျဖတ္လည္း
ျဖတ္လို႔ျပတ္ဘူး.........
အခ်စ္ဦးမဟုတ္ပါကြယ္
အခ်စ္ထူးခံသခင္မရယ္မို႔
တစ္ဘဝမွာဒီတစ္ေယာက္တည္းကိုပ
အသည္းမည္းအ႐ူးမူးခ်စ္ၿပီမို႔
တစ္သက္လံုးခ်စ္ပါရေစကြယ္
မုန္းခ်င္လို႔ၾကံေဆာင္လ်င္မွ
ရင္ကိုခြဲအသည္းကိုထုတ္ကာေပါ့
ပစ္မွရမည္ထင္
ႏွလံုးသားတြင္
ထပ္ထပ္စြဲဝင္ဟန္ေတြေၾကာင့္
ႏွလံုးသည္းေျခပ်က္မွ
ခြဲလို႔ရေၾကာင္း.........
No comments:
Post a Comment