တွေ့နေရယုံ
မြင်ရယုံမျှ
နေသာကြည်နူး
နေခဲ့ဖူးသည်.....
မရွယ်စူးပဲ
ဘဝတကွေ့
ပြန်ဆုံတွေ့လျှင်
ရင်ခုန်ကြည်နူး
နေဖူးပြန်သည်.....
ဖေးမပြောကြား
စကားတွေမှာ
နှောင်တွယ်နွယ်ရစ်
အသစ်ဖြစ်တည်
တသရင်မှာ
လှိုက်မောသည်......
ပြောတဲ့စကား
နားမှာသကာဖြစ်
ပျားရည်နှစ်သို့
ချိုမြကြည်အေး
ရင်ကိုနွေးစေ.......
ကြည့်တဲ့မျက်ဝန်း
ရင်ကိုဖောက်ဝင်
စူးစူးနင်နင်
လှုက်ဖိုမောလျ
ချိန်တိုင်းတမ်းတ
လွမ်းပိုသည်......။ ။
မိုးတွေသည်းသည်း
တမ်းတဆဲမှာ
တခါကဝေဒနာ
ပြန်လည်မြင်ယောင်
အလွမ်းတွေတောင်ဖက်ဆီက
ညို့ညို့လို့လာချေပြီ
မရွာပဲဟန်ပြင်တဲ့သည်မိုး
မညာပဲခင်နှင်တဲ့အချိုးတွေကြောင့်
မောင့်အတွေးနယ်မှာ
လွမ်းလို့ကျန်ဆဲ.......။ ။
မိုးတွေရွာပြီ
အလွမ်းသည်မို့
ပျော်ချင်သလား
တွေးတိုင်းအားငယ်
မျက်ရည်လည်ရွဲ
ရင်ခွင်ထဲက
သည်းဦးနန်းမှာ
စံထိုက်သူရယ်မို့
အကြံအိုက်ရတဲ့
ကိုယ်ပါကွယ်
မလိုတမာဘယ်လို
ပြောစေဦးတော့
ရွယ်ရွယ်ရည်စူး
မောင့်သက်ဦးကို
အောက်မေ့သတိရ
တမ်းတမိသည်
မိုးတွေရွာခိုက်
တွေ့ခွင့်မကြုံ......။ ။
