ၿငိဳးၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ညံ
စိုးတထိတ္ထိတ္
အမူပိုလို႔
ရင္မွာပူ
ေသာကေပြရတယ္
စိုးစိမ္႕စိမ္႕မွန္
ေန႕ရက္ညကုန္
သူယူသိမ္းတယ္
မိုးေန႕ရက္မ်ား
ဤမိုးညိဳသည္
ေတာင္ဖက္ဆီမွ
တိမ္ေတာင္တိမ္လိပ္
ရိပ္ရိပ္ထလွာ
မ်က္၀န္းမွာဆို
ေၾကာက္အားပိုေသာ
အမူယာပိုင္ရွင္
သူ...သခင္
လြမ္းေနရွာေပေရာ႔မည္
ေဟာ...ေျပာေျပာဆိုဆို
စိမ္႔စိမ္႔ယိုသည္
ေျဖာက္ေျဖာက္ျမည္ဟီး
သူေလတီးသည္
နရီစည္းႏွင္႔
နေဘသင္႔သည္
ရြာပါေရႊမိုး
ေမွ်ာ္ကိုးမိရာ
စက္က်သံသာ
အိပ္ယာထဲမွာ
အေမာင္ေကြးလင္႕
မေကြးလင္႔
ေျပာစမ္းပါဆို
ေရႊမိုးညိဳရာ
တရံခါက
အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ထက္က
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ေသာ
ဘ၀မ်ားသည္
ဘယ္ဆီကိုမ်ား
ေရာက္ေနလည္း
တသည္သည္းႏွင္႔
မစဲေသာမိုး
လြမ္းစိမ္႔ေသာငွာ
သူေလဖန္သည္
တစ္ရံခါဆီက
ထီးကိုကြယ္ကာ
တစ္ခါတည္းသာ
ခိုးနမ္းခဲ႔ဖူးေသာ
ခ်စ္သူ၏ပါးျပင္
ျပန္လည္တမ္းတ
လြမ္းမိ၏......။ ။
4 comments:
မိုးကိုပမာျပဳၿပီး အလြမ္းေတြပိုေနတဲ့ ေမာင္ခ်စ္သူေမာင္ရဲ႕ ကဗ်ာေလး အားေပးသြားၿပီေနာ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ေတာ္ေသးတာေပါ့
သိပ္သတိရတယ္ဆိုၿပီး
မိုးရြာႀကီးထဲ
အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ကို ေျပးမသြားလို႔ .. ဟိ
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်။ :)
ေအာ္ မုိး-----မုိး-----ဒီမုိး
ခုိးနမ္းခဲ႔တဲ႔ပါးျပင္ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ
ေဖာက္ျပန္သြားတာ စပယ္ေရ
Post a Comment