မျက်နှာမွန်ဦး
မော်ဖူးချင်လည်း
ဆုံဖြစ်ခဲသည့်
နေ့ရက်များတွင်
တမ်းတခြင်းသည်
အဆုံးစမရှိတဲ့
ကောင်းကင်ပြင်.......
နှစ်ကိုယ်တူကြည်ဖြူ
ချစ်ရည်လူးညများ
တမ်းတခြင်းသာ
အစားတိုးဝင်
နေရာယူစဉ်
ရင်မှာလွမ်းလျှက်
လောင်မြိုက်ခြင်း.....
တမ်းတတဲ့အခါ
လွမ်းရတဲ့အခါ
နွမ်းလျတာလည်း
အကြိမ်ကြိမ်
ကြယ်တွေနဲ့အတူ
စကြဝဋာအပြင်ဖက်
ပြေးထွက်သွားယင်း
စိတ်အစဉ်
ထိတ်လို့သာငိုချင်
ငိုချင်လျှက်ပင်
တရှိုက်မက်မက်
တမ်းတခက်တဲ့
နွေလယ်ည
ဝေဒနာများ........
ခဏဝေးလျှင်
ရင်ကအပူ
သောကဆူကာ
မဟာစကြဝဋာကို
တိုင်တည်ကာလှုပ်ကိုင်
တီးတိုးစကားဆိုယင်း
တမ်းတရေရွတ်ခြင်းမှ
တိုင်တည်သစ္စာ
နှောင်တွယ်မေတ္တာသည်
စက္ကန့်မလပ်ပင်
သူ..သူ..သူ...သာလျှင်
အစဉ်စိုးမိုး
အတွေးတိုင်းတခဏ
အသွေးသားက
တမ်းတခြင်း......
တကယ်ပါဆို
မောင်တို့တွေလေ
ခဏများဝေးယင်
ကြယ်အစင်းစင်း
ကြွေမယ်ထင်.......။
No comments:
Post a Comment