ေျခာက္ျခားျခင္း

ခင္မလြမ္း ေတာ့တဲ့အခါ
သတိမရ
မတမ္းတေတာ့တဲ့အခါ
အရာရာဟာအျပစ္ျဖစ္
ကဗ်ာေတြဟာအဆိပ္ျဖစ္
ျမင္သမွ် အရာအားလံုးမွာ
ေကာင္းကင္ၿပိဳက်
တိမ္ေတြမလွေတာ့
ရက္စက္ျခင္းအညႇိဳးေတြ
မဲမဲျမင္ရာ
ေဒါသသင့္ၿပီ
အခ်စ္အမုန္း
အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ
ေမာင္ဟာကဗ်ာမဟုတ္ေတာ့ပါေလ.....

ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔တပ္မက္
ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းေတြနဲ႔သံေယာဇဥ္
တမင္တကာဖယ္ခြာတိမ္းလို႔
သူစိမ္းမွတ္ရမလားကြယ္
သူမုန္းၿပီလား
မူျပံဳးရန္မဆိုထားနဲ႔
ေလသံေလးနည္းနည္း
ေျပာင္းလဲသြားယင္ေတာင္မွ
မခံစားႏိုင္သူပါ
တြယ္တာျခင္းရင္က
တပ္မက္မိတဲ့ႏွလံုးသား
အျပံဳးနဲ႔စကားမဆိုသာ
အ႐ွံုးအတြက္နားခိုရာမ႐ွိပါေလ......

အလြမ္းေဆြးေတြနဲ႔
ကူရာကယ္ရာမဲ့ေလေပါ့
ေသလုေအာင္ခံစား
နာက်င္တယ္ရင္ခြင္တြင္းမွာ
ပူျပင္းလွခ်ည္ဆို
ငိုုမလိုုၿပိဳတဲ့
ေတာင္ဆီကညိဳတဲ့မိုးရယ္
သည္းႏွင့္ပါဦး............

လြမ္းလြန္းတဲ့အခါ
ကာရံေပ်ာက္႐ွ
စကားလံုးေတြ
႐ွာမရတဲ့အျဖစ္
အလြမ္းသင့္ေတာ့
ပန္းပြင့္လိုေႂကြခ်င္ၿပီ..........

အိမ္ေ႐ွ႕က ကြ်န္ေတာ့ခေရပင္

အိမ္ေ႐ွ႕ကခေရပင္
တင့္တယ္ေအာင္စိုက္ကာထား
ေရေတြေလာင္းေပါင္းေတြသင္
လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္မေရာက္ခင္
မၾကာခင္ပြင့္ေတာ့မယ္လား.....

ခေရပန္းေလးေမႊးေမႊးၾကဴ
ရနံသင္းပ်ံလိႈင္လိႈင္သူ
ေႂကြက်တာကိုမေစာင့္အား
ဝါးလံုးဆစ္လို႔ခူးမယ္တအား
ရပ္ကြက္ေနသူလူအမ်ား......

စိုက္ပ်ိဳးသူမွာ
မုဒိတာ
ထားျပန္ေသာ္လဲမရပါ
ပန္းကိုခူးကာ
အကိုင္းခ်ိဳးသြား
က်ေနာ့ခေရပင္ေလး
ငံုးတိဗ်ား.......

အမ်ားသူငါအရိပ္ရေအာင္
စြမ္းေဆာင္ခ်င္လို႔ပ်ိဳးကာေထာင္
အရိပ္ေနလို႔အခက္ခ်ိဳးသြား
က်ေနာ့လမ္းကျပည္သူမ်ား........

လြမ္းလာတဲ့အခါ

တ႐ိႈက္မက္မက္
နမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ပါးျပင္
ဖြဖြ နမ္းမိတဲ့နဖူး
ျမတ္ႏိုးစြာေႏွာင္တြယ္ရစ္တဲ့
ခ်စ္ျခင္းေတြ
ရင္ခြင္မွာတေငြ႔ေငြ႔
ေလာင္ၿမိဳက္ႂကြမ္းေဝဒနာ
သူအေဝးသြားယင္
ေနမထိထိုင္မသာ
ေနမိေနရာေတြ........

တရံတဆစ္
တူတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့လမ္း
ေလွ်ာက္လည္ဖူးတဲ့ေနရာ
အမွတ္တရမ်ားစြာ
ေပ်ာ္တယ္ထင္လား
ေမာင့္သခင္...သက္ထား
အလြမ္းၾကားနစ္
ဆူးမ်ားရစ္ေပါ့.........

ခဏတာေဝး
တမ္းတေတးေတြ
စၾကဝဠာဟိုအေဝး
ျဖန္႔ၾကက္ေတြးယင္း
ႀကယ္ေတြပါလြမ္းေစ
နဂါးေငြ႔တန္း
ဟိုး...အလွမ္းကြာ
ကိႏၷရာအလြမ္း
တိုင္တည္သစၥာ
အခ်စ္ဟာ..ေလ
ေတြေဝမိန္းေမာ......

တစ္ညေဝးလို႔
ရက္ခုနစ္ရာ
ငိုတဲ့အလြမ္းဆို
တဘဝစာ
မငိုခ်င္ပါေလ
႐ုပ္ဝတၳဳဆန္တယ္ထား
ရင္ခြင္မွာေလ
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ယင္
သခင္႐ွိမွ
ျပည့္စံုတယ္.......

လြမ္းလာတဲ့အခါ
ဟိုးအေဝးက
ႀကယ္ေတြဖမ္းဆုပ္
အနမ္းရဲ႕သ႐ုပ္ေတြ
ၿပီျပင္ေစေပါ့.......

စၾကဝဠာတံတိုင္း
ဟိုးအစပ္နားေလးက
ၾကယ္ေတြေကာက္လို႔ႀကိဳးနဲ႔သီ
ညဟာကဗ်ာျဖစ္
အလြမ္းဟာပန္းကံုးျဖစ္
တမ္းတျခင္းေတြက
ရင္မွာစူးနစ္
အ႐ူးမူးျဖစ္တယ္
သခင္ရယ္........

တမ္းတမိေသာ.....

လြမ္းတယ္.....

ဆိုတဲ့စကားလံုး

အခါခါသံုးၿပီး

ကိုယ့္ကိုယ္ႏွိပ္စက္ျခင္းေတြ

ေဝးေအာင္ေ႐ွာင္ေနလည္း

ၾကံဳရ ဆံုရ

ဤ ဘဝဝယ္

အလြမ္းအေဆြး

ေတးခ်င္းညည္းဆို

ငိုေနမယ့္ရက္ေတြ

အခက္ေပြေန႔ညေတြ

ရတက္ေပြေမ့မရေလေတာ့

ဪ..... ခ်စ္ရယ္

အလြမ္းသာ....က်န္ခဲ့.....

တမ္းတရတဲ့

ေန႔ရက္မ်ားအဆံုးမွာ

ျပံဳးရယ္ႏိုင္မွာလား

႐ုန္းဖယ္ကာမထားႏိုင္

အားျပိဳင္ခ်စ္ျခင္းေတြ

မမွားႏိုင္အျပစ္ကင္းေပမယ့္

တမ္းတမိတဲ့

တ႐ိႈက္မက္မက္အနမ္း

ဖြဖြ႐ိႈက္တဲ့ နဖူးျပင္

ရင္ကိုမွီႏြဲ႔စကားဆိုဟန္

အဖန္ဖန္ျမင္ေယာင္ေတြး

မိုး႐ြာလွ်င္အားငယ္တတ္သူ

ခ်စ္သူအတြက္ေမာင့္ရင္ခြင္

တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔

ငိုေနမယ္ကြယ္........

သခင္

အေဝးသြားေတာ့

တမ္းတပိုကဲ

ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာ

သူမွသူပဲ ပိုင္စိုး

အစဥ္ အနား႐ွိေစခ်င္

တမ္းတရတဲ့ရင္ခြင္

သခင္သိေလမလား

ခံစားခ်က္အခ်ိဳ႕တေလေတြ

ထပ္တူက်ခဲ့သလား

သခင္လြမ္းလွ်င္

အလြမ္းပင္လယ္

ရင္မွာေဝတယ္

ေၾကြတဲ့မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူ.....